Skip to main content

ನೇಪಾಳ: ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾಧ್ಯಮ ಬ್ಯಾನ್ ವಿರುದ್ಧ ದಾಳಿ ಯುವಜನತೆ — 1 ಬಲಿ, ಹಲವರು ಗಾಯ

  • ಸಾವು-ಗಾಯದ ಮಧ್ಯೆ ನೇಪಾಳದ ಯುವಜನರ ಸಮಾಜಮುಖಿ ಹೋರಾಟ



ಕಾಟ್ಮಂಡು:

ನೇಪಾಳದಲ್ಲಿ ಸರ್ಕಾರವು ಅಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾಧ್ಯಮಗಳನ್ನು ನಿರ್ಬಂಧಿಸುವ ನಿರ್ಧಾರ ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದು, ಇದರಿಂದ ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಯುವಜನತೆ ಆಕ್ರೋಶಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಜೆನ್‌ಜಿ ಪೀಳಿಗೆ ದೊಡ್ಡ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ರಸ್ತೆಗೆಿಳಿದು ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಿಳಿದಿದ್ದು, ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ತೀವ್ರಗೊಂಡಿದೆ.

ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾಧ್ಯಮ ಹತ್ತಿಕ್ಕಿದ ಸರ್ಕಾರ

ನೆಪಾಳ ಸರ್ಕಾರವು ದೇಶದ ಭದ್ರತೆ ಹಾಗೂ “ಅನಗತ್ಯ ವದಂತಿಗಳು” ತಡೆಯುವ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಟಿಕ್‌ಟಾಕ್, ಇನ್‌ಸ್ಟಾಗ್ರಾಂ, ಫೇಸ್‌ಬುಕ್ ಸೇರಿದಂತೆ ಹಲವು ಜನಪ್ರಿಯ ಪ್ಲಾಟ್‌ಫಾರ್ಮ್‌ಗಳಿಗೆ ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ನಿರ್ಬಂಧ ಹೇರಿದೆ. ಯುವಜನತೆಗೆ jednak, ಇದು ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಕ್ಕೆ ಅಡ್ಡಿಯಾದಂತೆ ಕಂಡಿದ್ದು, ತಕ್ಷಣವೇ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗೆ ತಳಮಳ ಶುರುವಾಯಿತು.

ತೀವ್ರಗೊಂಡ ಪ್ರತಿಭಟನೆ

ಕಾಠ್ಮಂಡು ಹಾಗೂ ಇತರ ಪ್ರಮುಖ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಮತ್ತು ಯುವಜನತೆ ಗುಂಪಾಗಿ “ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಹಕ್ಕು” ಕೋರಿದರು. “ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾಧ್ಯಮ ನಮ್ಮ ಧ್ವನಿ” ಎಂದು ಘೋಷಣೆ ಹಾಕುತ್ತಾ ಸಾವಿರಾರು ಮಂದಿ ರಸ್ತೆಗಳನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಿದರು.
ಆದರೆ ಕೆಲವೆಡೆ ಪ್ರತಿಭಟನಾಕಾರರು ನಿಯಂತ್ರಣ ತಪ್ಪಿದ ಪರಿಣಾಮ, ಪೊಲೀಸರೊಂದಿಗೆ ಘರ್ಷಣೆ ಸಂಭವಿಸಿತು.

ಪೊಲೀಸ್ ಗುಂಡಿಗೆ ಬಲಿ

ಘರ್ಷಣೆ ವೇಳೆ ಪೊಲೀಸರು ಗುಂಡು ಹಾರಿಸಿದ್ದು, 22 ವರ್ಷದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಸ್ಥಳದಲ್ಲೇ ಮೃತಪಟ್ಟಿದ್ದಾನೆಂದು ಮಾಹಿತಿಯಾಗಿದೆ. ಇನ್ನೂ ಹಲವಾರು ಮಂದಿ ಲಾಠಿ ಚಾರ್ಜ್ ಹಾಗೂ ಕಣ್ಣೀರಾಯಿಭಾಂಡಗಳಿಂದ ಗಾಯಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.

ಸರ್ಕಾರ ವಿರುದ್ಧ ಹೆಚ್ಚು ಆತಂಕ

ಘಟನೆ ನಂತರ ಸರ್ಕಾರದ ಈ ಕ್ರಮವನ್ನು ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳು, ಮಾನವ ಹಕ್ಕು ಹೋರಾಟಗಾರರು ಮತ್ತು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಸಂಘಟನೆಗಳು ತೀವ್ರವಾಗಿ ಟೀಕಿಸಿವೆ. “ಇದು ಕೇವಲ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾಧ್ಯಮದ ಪ್ರಶ್ನೆಯಲ್ಲ, ಇದು ಯುವಕರ ನೆಲೆಯಾದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ವಿಚಾರ” ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ.

ಭವಿಷ್ಯದ ಅನಿಶ್ಚಿತತೆ

ಘಟನೆ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಗಂಭೀರವಾಗಿದ್ದು, ಸರ್ಕಾರವು ಇನ್ನಷ್ಟು ಕಠಿಣ ಕ್ರಮ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು ಎಂಬ ಆತಂಕ ವ್ಯಕ್ತವಾಗಿದೆ. ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ, ಪ್ರತಿಭಟನಾಕಾರರು ಹೋರಾಟ ಹಿಂಪಡೆಯುವ ಯಾವ ಲಕ್ಷಣವೂ ತೋರಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಸಾಮಾಜಿಕ ಮಾಧ್ಯಮವೇ ಅವರ ಹೋರಾಟದ ನೆಲೆಗಟ್ಟಾಗಿದ್ದರೂ, ಅದನ್ನೇ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿರುವ ಕಾರಣ, ಬೀದಿಯೇ ಯುವಕರ ಧ್ವನಿಯಾಗುತ್ತಿದೆ.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Living in a World Full of Demotivators

  Some days it feels like life is just one long test of patience. Everywhere I turn, there’s someone ready to remind me of what I can’t do. They don’t always shout it out loud — sometimes it’s in their silence, their smirk, the way they walk away when I talk about my dreams. I try to carry hope like a candle, but around demotivators, the wind is constant. One small comment, one careless laugh, and the flame trembles. It hurts more when it comes from people I trusted to believe in me. Family, friends, the ones who should lift me up — instead, they make me doubt myself. Living in this kind of world feels heavy. You start questioning everything: Am I really capable? Am I foolish for trying? Should I just stop here? That’s what demotivators do — they plant doubt like seeds, and if I’m not careful, those seeds grow faster than courage. But even in this noise, I’ve realized something. Their words don’t come from knowing me better. Most times, they speak from their own fears, their own li...
Post a Comment
Read more

Life Surrounded by Demotivators: Learning to Breathe in Heavy Air

  Life isn’t always filled with cheerleaders clapping for us. More often, it feels like a crowd of demotivators stand in the front row, arms folded, waiting to remind us why we can’t, why we shouldn’t, why we’ll fail. Some are loud voices from outside — people who question, criticize, or belittle. Others are quieter but heavier: our own doubts echoing inside. Being surrounded by demotivators is like carrying invisible weights. You wake up with good intentions, maybe even a spark of energy, and then comes the remark — “That won’t work,” or “Others are better than you.” Suddenly, that spark dims. It’s not always about dramatic insults either. Sometimes it’s the constant small dismissals, the rolling of eyes, the silence when you expected support. These moments pile up, and before you know it, they’ve convinced you to stop trying. The hardest part is that demotivators can be people we care about. A friend who never celebrates our wins. A relative who constantly compares. A workplace t...
Post a Comment
Read more

When Yelling Breaks the Home: A Mother and Child’s Silent Pain

  When a Child Watches His Mother Break The walls of a home are meant to hold love, laughter, and safety. But for some, those walls echo with raised voices, cutting words, and humiliation that leaves scars you can’t see. Living with a narcissistic husband often feels like standing in the middle of a storm—never knowing when the next thunderclap will shatter the air. For a wife, it is an endless battle between dignity and despair. For a child, it is pure confusion and silent suffering. When a husband yells, his words don’t just pierce the woman he targets—they ripple through the small ears listening from the corner of the room. A six-year-old child does not yet have the language to name “emotional abuse” or “narcissism.” What he knows is fear. What he feels is helplessness. What he learns, tragically, is that love can sound like anger and that family can feel unsafe. Humiliation is not only a wound to the wife’s spirit but also a shadow that falls across her child’s innocence. Every...
Post a Comment
Read more